La nuit dernière aux Pays-Bas

De laatste avond is aangebroken, morgen is het zover.
De koffers zijn gepakt, de knuffels liggen klaar en al het lekkers en de lieve cadeautjes zijn ontvangen. Nee, we hoeven niet bang te zijn dat we om gaan komen van de honger! Daarmee komen langzaamaan ook een beetje de zenuwen opzetten. Het besef is er nog niet echt, maar van het idee dat we 5 maanden weg gaan krijg ik toch wel een beetje de kriebels!

De afgelopen week is bizar snel voorbij gegaan.
Ik heb een hekel aan mijn spullen in te moeten pakken en alles in koffers te moeten proppen, dat heb ik dan ook zo lang mogelijk uitgesteld. Laten we zeggen tot vanmorgen.
Het begin van de week heb ik besteed aan het staren naar de lege koffers in mijn kamer in de hoop dat die koffers zichzelf wel in zouden pakken. Ik schoot er helaas bijzonder weinig mee op.
Woensdagochtend heb ik mijn rijbewijs gehaald, deze meteen aangevraagd met spoed en gistermiddag al opgehaald. Woehoeeee.
Het eerste ritje ging naar Voorthuizen, Willemijn een bezoekje gebracht nadat ze mij woensdagmiddag had verrast! Een korte sfeerimpressie: Marissa: 'O mijn god, de foto is gemaakt!' Willemijn: 'O mijn god, het is groen!! Ik haat groen licht, dan moet ik rijden!!' Één en al gegil en gelach dus. We vermaken ons wel met ons rijbewijs! Vervolgens nog met Suzanne en Meike op stap geweest met de auto en 's avonds naar de verjaardag van mijn neefie in Bussum gereden. Tsja, die koffers.. uhh die schoten er gister wel bij in. Het uitstellen werd nog meer een succes nadat ik vanochtend nog even een bezoekje aan mijn oma in Hilversum had gepland. Daarna moest ik er toch echt aan geloven.

Kleding, persoonlijke spullen en zelfs een lamp zijn voorbij gekomen!
Jup, vandaag heb ik meerdere malen naar mijn hoofd geslingerd gekregen wat een chaoot ik toch eigenlijk ben. Ik moet toegeven, iedereen dit dat vind heeft gelijk. Sleutels raak ik kwijt, ik loop de trap op en ben spontaan vergeten wat ik boven ging doen en toen ik eenmaal moest beginnen met pakken heb ik eerst een half uur als een kip zonder kop door het huis gelopen, niet wetend waar te beginnen.
Uiteindelijk is het met wat hulp van mijn ouders en van Nina die spontaan nog even langs kwam gelukt, de koffers staan klaar en mijn kamer is ongewoon leeg! Wel een beetje vreemd als ik zo rond kijk! Verhuizen is niet niks, hoewel het voor nu nog gewoon als op vakantie gaan voelt.

Morgenochtend vertrekken we rond kwart voor 9, waarna we Suzanne afzetten in Vathorst en vervolgens doorrijden naar Voorthuizen om daar de andere helft van Knabbel en Babbel op te pikken, beter bekend als Willemijn. Natuurlijk hebben de dames bedacht om hun favoriete J'adore Paris trui aan te trekken, dat wordt vast een legendarisch succes. Bonjourrr nous sommes icii! Uiterlijk half 10 rijden we, als de auto nog voorruit komt met ons hele hebben en houwen, Voorthuizen uit, op naar la douce France!
Tot Voorthuizen is het stuur van mij, daarna draag ik het met liefde over aan mes parents. De komende 5 maanden zal er weinig gereden worden, maar deze natuurtalentjes pikken het vast na dit avontuur snel weer op! Of niet en dat zien we dan wel weer.. Hehe.

Misschien is het een mooi tijdstip om deze laptop maar eens af te gaan sluiten en in de tas te stoppen. Ik verwacht niet dat er veel van slapen terecht zal komen deze nacht, maar dat halen we morgen in de auto wel weer in!

Het volgende verslag zal ik versturen vanuit Frankrijk, wie weet morgenavond al!

À bientôt en France!