Et encore, je suis libre

Rise and shine people!

Alweer heb ik 2 vrije daagjes voor de boeg. Een beetje een bijzonder rooster als je bedenkt dat ik afgelopen zaterdag en zondag ook vrij was en na deze 2 vrije dagen dan 6 dagen moet werken. Maar goed, ik mag er niet over klagen.

Zaterdag heb ik zoals voorgenomen lekker een rondje hardgelopen over het park. Het was een schitterende ochtend, strak blauwe lucht, een waterig zonnetje, de wegen sneeuwvrij gemaakt en verder een witte wereld. Ik ben eigenlijk helemaal niet zo'n fan van sneeuw behalve als we gaan wintersporten, wat dit jaar in verband met stage voor mij niet door gaat, maar deze ochtend heb ik er al hardlopend erg van genoten. Eenmaal bij het centrum aangekomen heb ik Willemijn haar fiets opgehaald en ben ik terug naar de cottage gegaan. Daar begon een middagje van opruimen en toch maar een handwas gedraaid. Onze pasjes zijn nog niet geactiveerd, waardoor we bepaalde deuren nog niet door kunnen, hierdoor kunnen we niet in de wasruimte komen.. We moeten hier echt achteraan gaan, maar iedere keer dat we aan het werk zijn schiet het er bij in, dommiees. In ieder geval een lekker rustig middagje die eindigde met een lange douche.

Na die douche ben ik de keuken in gegaan. Marissa en koken..? Geen combinatie, inderdaad.. Terwijl ik zo heerlijk aardappels stond te schillen, stond de skype met Meike aan die elke handeling volgde terwijl ze verslag deed van haar dagen in Nederland. Uiteindelijk toch maar besloten dat stukje vlees dat we nog hadden weg te gooien en het blik knakworstjes te openen. Willemijn kwam pas half 8 thuis, de aardappels waren niet goed gaar en uiteindelijk waren we ook helemaal niet gevuld van die aardappels met wortels en knakworstjes. Een echte keukenprinses, je sais. Toen bedachten deze blondies maar pannekoeken te gaan bakken. Nou die hebben we gevoeld. Ik kon meteen weer gaan hardlopen. De voorraad uit Nederland begint aardig op te raken, behalve onze snoep en chocola voorraad.. Die lonkt dan ook elke dag.. Dat maakt die vrije dagen wel zwaar! Haha. Verder hebben we nog voor 6 avonden pannenkoekmix, een blik knakworstjes en spaghetti, zonder groente of gehakt, maar met een sausje. Ook ons brood is bijna op. Toen we hoorde dat de stagiaires voor ons maar 4 keer in het totaal boodschappen hadden gedaan in de grote supermarkt moesten we wel even slikken. De prijzen in het winkeltje in het centrum zijn nou niet om over naar huis te schrijven, maar goed. Waarschijnlijk leven we binnenkort op brood en maaltijden uit de kantine. Dat is het lastige aan dat we geen auto hebben. Op 1,5 uur rijden ligt zowel een skigebied als Europapark, beiden worden erg aangeraden door onze collega's, ik geloof niet dat we één van beiden de komende 5 maanden gaan zien. Maaar, het komt wel goed.

Zondag heb ik eigenlijk vrij weinig gedaan, een paar boodschappen gehaald in het winkeltje en mijn fiets omgewisseld, aangezien de versnellingen en de rem het echt niet goed deden. Pas kwam ik er pas achter dat de remmen vast zaten toen ik al keihard van de heuvel af naar beneden aan het scheuren was. Dat was wel even een paniekmomentje, het was nou niet bepaald rustig op die weg. In ieder geval, bij het fietscentrum werd me nog een elektrische fiets aangeboden, ik kreeg op dat moment visioenen van mezelf als tonnetje rond en zonder conditie, dus die heb ik toch maar dapper afgeslagen tot verbazing van de jongens en eigenlijk ook van mezelf. Toen ik het later aan Willemijn vertelde was die ook zichtbaar verbaasd, met een elektrische fiets konden we veel makkelijker naar Lorquin fietsen om boodschappen te doen. Tsja, het visioen van mezelf als zwaarlijvig persoon had alle voordelen van de elektrische fiets vervaagd. Af en toe heb ik er wel spijt van, als ik bijvoorbeeld net begonnen ben aan de klim naar huis. Maar hey, alles voor een goede conditie, langzaamaan kom ik niet meer helemaal hijgend en met een gloeiende kop thuis, dus het gaat al beter.
's middags heb ik nog even met het thuisfront en oma geskyped, wel leuk om iedereen een rondleiding door ons huisje te geven. We hebben het goed voor mekaar. 's avonds zijn we in de snackbar gaan eten, niet erg luxe, maar het heeft gesmaakt! Vervolgens heeft Willie nog even churros voor ons besteld: 'dies sjoeros'.. we hebben wel gelachen, de jongen probeerde ons nog wat fatsoenlijk frans bij te brengen, hij was duidelijk verbaasd toen hij ons de volgende dag in werkkleding tegen kwam, haha.

Gister was een heel erg drukke dag! Nog veel drukker dan vrijdag. Met meer dan 800 aankomsten stond halverwege de middag de gehele balie van links naar rechts van de receptie helemaal vol. Willemijn stond op de FFCI en daar bleek zelfs de doorgaande weg geblokkeerd door auto's die in de rij stonden voor de check-in. Zodra Nederlanders of Belgen die Nederlands spreken erachter komen dat je Nederlands spreekt staat je rij al gouw vol met luidruchtige Hollanders.. Je merkt hier best wel het verschil tussen de verschillende nationaliteiten. Zo zeggen de Fransen bijvoorbeeld om elk klein dingetje pardon, zelfs als het niet hun schuld is. Daarnaast zijn ze allemaal ongelofelijk amicaal met elkaar, zelfs als ze elkaar amper kennen. Ik merk aan Franse gasten wel dat ze nog wel eens geirriteerd kunnen raken als het allemaal wat langer duurt omdat ik er niet meteen uit kom of als ik niet één keer begrijp wat ze hebben gezegd, joehoee, daar staat ook dat bordje voor dat ik een stagiaire ben! Belgen zijn het vriendelijkst naar mijn mening, die maken nergens een probleem van, raken niet zo snel geïrriteerd en hebben overal begrip voor, een beetje vergelijkbaar wel met Duitsers. Nederlanders hebben ook wel begrip voor je als je er niet meteen uitkomt, maar die willen het wel allemaal graag zo snel mogelijk geregeld hebben, dus als het wat langer duurt kunnen die nog wel eens geïrriteerd raken. Nou wil ik hiermee niet meteen iedereen over één kam scheren, dit is alleen wat me opvalt tijdens het werk met de verschillende nationaliteiten.

Regelmatig moet ik ook dingetjes vertalen van Frans naar Nederlands of andersom, of moet ik Nederlanders via de telefoon te woord staan. Zo stond ik gister een gast te helpen en werd me in ene de telefoon in mijn handen geduwd omdat het Nederlanders waren met een klacht, ik dacht even dat ik gek werd toen in mijn ene oor een Nederlander de klacht aan het vertellen was en in mijn andere oor mijn franse collega in het Frans stond te zeggen wat ik moest doen. Die combinatie is bijna onmogelijk. Ook werd ik gister in ene aan mijn arm bij een gast weggesleurd omdat een Franse collega met een helemaal overstuur Nederlands meisje aan haar hand stond die de weg kwijt was en ze elkaar niet begrepen. Ik heb het meisje getroost en kreeg het wel even benauwd toen me de microfoon werd voorgehouden en ik daardoor heen de moeder van het meisje moest oproepen, mijn stem weerklonk door het hele gebouw en klein is dat gebouw niet! Ik merk dat ik veel dingen op de automatische piloot doe en dat je bijna geen onderscheid meer maakt tussen de verschillende talen, je helpt de gast zo goed als mogelijk. Zo had ik gister een meneer geholpen, toen die wegliep dacht ik bij mezelf, 'welke taal hebben we net eigenlijk gesproken?' Ik wist gewoon echt niet meer of ik de man in het Duits of het Frans had geholpen. Dat is best gek. Daarnaast hoor ik in ene overal Frans, zelfs als er Nederlands tegen me wordt gesproken. Een gast begon in het Nederlands zijn verhaal te doen, maar ik was nog in het systeem in het Frans bezig, vaag hoorde ik achter de gast wat mensen Nederlands praten, waarop ik midden in zijn verhaal aan de beste man vroeg: 'spreekt u Nederlands, want ik ben Nederlandse?' Je had het gezicht moeten zien, ik geloof dat hij dacht dat ik een grapje maakte, zijn reactie: 'Uhh, ja ik dacht het toch wel, dat is toch de taal waarin ik net mijn verhaal heb gedaan?' Op dat moment kon ik echt weggedragen worden. Ook als we tv kijken lijkt alles in ene Frans. Dat is wel een aparte ervaring!

In ieder geval liep het gister dus lekker door en was de dag alweer zo voorbij. Eigenlijk hebben we alle systemen wel onder de knie, hebben we onze verhaaltjes klaar en worden de meeste gasten begrepen. Behalve het boeken van activiteiten, kan ik inmiddels ook zelf gasten inchecken en klachten in het systeem zetten. Soms lukt dat laatste in verband met de afkortingen en de taal nog niet helemaal, maar het gaat al steeds beter. We krijgen nog elke dag verbaasde reacties over hoe goed ons Frans is en dat we straks vloeiend Frans sprekend weg gaan, nou betwijfel ik dat laatste wel een beetje, maar het blijft heel leuk om die complimentjes te krijgen. Je zelfvertrouwen groeit er ook door en je gaat makkelijker spreken. Ik vind het alleen maar fijn als ik verbeterd word, ik ben hier immers om mijn Frans te verbeteren!

Vandaag heb ik ook mijn derde cadeautje mogen uitpakken. Volgens mij heb ik dit nog niet helemaal toegelicht, maar van mijn lieve vriendinnetje Meike en de familie heb ik een hele doos met allemaal cadeautjes mee naar Frankrijk gekregen. Het was nog een beetje een heikel punt over hoe we hem mee gingen krijgen, maar hij staat hier, naast mijn bed te lonken! Elke dinsdag mag ik een cadeautje uitpakken, op een paar uitzonderingen, zo mocht ik zaterdag van aankomst een cadeau uitpakken, dit was een smurfenplaid, lekker voor de warmte, vervolgens heb ik een geweldig t-shirt gekregen en vandaag heb ik bloemen uitgepakt, voor de huiselijke gezelligheid. Aankomende donderdag mag ik weer in de doos grabbelen, aangezien er wat extra's in verband met valentijnsdag in zit! Kijk er nu al naar uit, hihi. O ja, koud is het trouwens wel een beetje in het huisje, eerst dachten we dat het aan de verwarming lag, maar nee, Willemijn heeft vorige week een uitgebreide poetsdag gehouden waarbij ze de gehele glazen wand (schuifpuien) eruit had gehaald om het huis te laten doorluchten. Nou dat is goed gelukt hoor! Nu blijkt deze niet goed dicht te zitten, waardoor we hier als we thuis zijn bijna wegwaaien. Morgen hebben we samen een dag vrij, dus dan gaan deze klunsjes maar eens zien of ze hem er goed terug in kunnen zitten.

Voor de komende dagen in ieder geval maar weer even genieten want voor ik weer vrij heb zijn we een week verder. Als Willemijn het niet vergeet in het systeem te zetten, gaan we vanavond lekker bowlen.

Bonne journée!