Moselle
Door: Marissa
Blijf op de hoogte en volg Marissa
17 Maart 2013 | Frankrijk, Hattigny
'Typisch de Moselle,' heb ik de afgelopen week wel 100 keer gehoord als ik weer eens zuchtend op werk verscheen door het weer. Waar vorige week nog stralend het zonnetje op de weg scheen, lag afgelopen week in ene weer een dik pak sneeuw en liggen er op dit moment grote plassen water van de gevallen regen van vandaag.
Je begrijpt natuurlijk dat ik met die regen vandaag dan ook niet anders kon dan na die douche vanochtend rechtstreeks mijn bed weer in te duiken en daar de rest van de dag te blijven liggen. Wat ik vandaag gedaan heb..? Uhh.. ik heb vooral veel nagedacht over wat ik allemaal nog moest doen.. dingen als stageverslagen, mailtjes schrijven en herkansingen kwamen voorbij, ik heb ook nog een poosje naar de rommel in de huiskamer liggen staren, maar toen die zich niet vanzelf ging opruimen, heb ik er maar mijn laptop bij gepakt en de rest van de dag afleveringen van een serie liggen kijken. Jupp, ik zou het omschrijven als een zeer productieve dag.
Afgelopen week was geloof ik niet helemaal mijn week.. Het begon vorige week zondag al met dat ik alles uit mijn handen liet vallen.. Nou is dat natuurlijk niet zo bijzonder voor mijn doen, dat weet ik, maar toch, ik zat daarnaast meerdere pochettes in één te maken en ik kreeg het ook nog bijna aan de stok met één of andere Franse vrouw, die vond dat ik maar meerdere dingen tegelijk moest doen ondanks dat 2 collega's stonden te niksen, toen werd mijn hospitality toch wel even op de proef gesteld. Kortom, ik was blij toen het 17:00 uur was en ik naar huis kon.
Dan denk je misschien, 'Morgen is er weer een dag' zoals die zo mooi bij ons aan de muur hang, maar die maandag was een niet veel betere dag, samen met Vincent als leidinggevende, Audrey en Willemijn stond ik op de FFCI. Het was regenachtig weer, ik was om 11:00 uur begonnen en op het rooster stond dat ik al om 13:00 uur met pauze moest, daar zat ik dus niet op te wachten, aangezien ik tot 19:00 uur moest en na mijn pauze dus nog 5 uur moest werken.. Voor Willemijn gold hetzelfde.. maar goed, monsieur Vincent houdt zich strikt aan het rooster, dus als er staat dat we dan met pauze gaan en niet een uurtje later, dan gaan we dan met pauze.. Zo ging ik dus om 13:00 uur met Vincent met pauze.. voor we in de kantine aankwamen waren we een half uur verder aangezien hij bijna iedereen lijkt te kennen en natuurlijk alleen 'Salut' niet genoeg is, maar er ook meteen handen geschud en gezoend moet worden, moi inclusief terwijl ik de helft niet kende.. Het eten was die dag trouwens ook niet te eten en die 5 uur werk na de pauze waren bijzonder zwaar.. Ik ben echt een zeur, hè, maar goed, die dag was dus ook niet echt mijn dag..
De dagen daarop heb ik geprobeerd vrij te vragen voor als mijn ouders en vriendinnen langs komen. Nou, dat was me toch een probleem, nee hoor dat kon niet, als we vrije dagen wilde dan zouden we die dagen langer moeten blijven en bladiebla.. Uhh, leuk bedacht, maar we blijven al een maand langer dan nodig..?! Daar hadden we dus wel even flink de balen van in en dat accepteren we natuurlijk ook niet, dit verhaal krijgt nog wel een vervolg tijdens ons evaluatiegesprek met onze stagebegeleidster binnenkort.
Donderdag had ik lekker een dagje vrij die ik 's ochtends braaf besteed heb aan mijn verslagen, want ja het werd ook wel tijd om daar eens aan te beginnen, hehee.. 's middags wachtte me een leuke verrassing uit Nederland op toen ik even bij Wil langs ging die aan het werk was. Zodra ik het kantoor binnen stapte werd me een behoorlijke doos in mijn handen geduwd, ik wist niet wat me overkwam en hoe ik ermee thuis ben gekomen is een hele goede vraag, maar eenmaal thuis bleek het een Paaspakket van mijn lieve familie te zijn. Dat is toch wel het lichtpuntje uit deze week. Die zak chips die er in zat ging uiteraard meteen op en ik heb moeite die stroopkoeken te negeren als ik de kast open trek. Behalve dat, zat er nog veel meer in, waar we, als het dan nog niet op is, met Pasen van gaan genieten, hihi.
Vrijdag hadden we opnieuw een dagje op de FFCI. Ik van 12:00-20:00 uur en Willemijn van 14:00-22:00 uur. We stonden weer met Vincent als leidinggevende en daarnaast waren ook Gaël en Blandine van de partij, overigens ging die laatste na een uurtje op de FFCI al weer weg. Het was een rustige dag, met maar iets van 400 aankomsten, dus dan sta je de helft van de dag niks te doen.. Of eigenlijk word je heel vervelend of getreiterd door je collega's.. Er kwamen ook wel weer een stel bijzondere gasten voorbij. Het begon 's ochtends al toen ik een man begroette met dat ik Frans leer, dus het nog niet heel goed spreek, waarop hij doodleuk reageerde met: 'o zijn we in Frankrijk dan?' hij bleef daarna door gaan met opmerkingen maken, waardoor ik niet meer bij kwam, toen hij weg reed stond er inmiddels een behoorlijk rij achter hem. 's middags had ik een vent die midden in mijn verhaal in ene keihard begon te lachen, toen ik spontaan mijn mond hield en hem stomverbaasd stond aan te gapen, begon de hele auto te lachen waarop hij uitriep: 'J'adore ton accent!!' Dezelfde man stond gisteren in ene voor mijn neus bij de receptie: 'Bonjourrr! Tu as une bonne accent!' waarop hij vrolijk weer door liep.. Ik geloof toch wel dat hij het in de positieve zin van het woord bedoelde en me niet zat uit te lachen.. althans, dat hoop ik, haha. Gisteren ben ik trouwens ook nog aangezien voor Brits toen ik een man in het Engels had geholpen.. Dat was ook de eerste keer dat ik daarvoor werd aangezien, maar hey, voor alles moet een eerste keer zijn, nietwaar!
Overigens merken we regelmatig dat de humor van de Fransen niet helemaal op dezelfde lijn ligt als die van de Nederlanders.. of misschien ligt het ook wel aan ons. In elk geval lijkt de Nederlandse droge humor soms niet helemaal door te dringen tot het hoofd van de Fransman, ik moet zeggen dat ze ons steeds beter begrijpen, maar dat was in het begin wel anders. Naar mijn idee hebben de Fransen met name lol om een grap als in een mop of gewoon door een bepaalde opmerking die gemaakt wordt over iemand. Zo werd mij vrijdag gevraagd of ik nog een Nederlandse mop wist, nou ik zal je zeggen, ik heb me god geen idee, ik ken helemaal geen moppen en eigenlijk vind ik ze ook nooit grappig, terwijl zij helemaal stuk gingen toen Vincent een mop vertelde over 2 blondines.. In ieder geval, droge opmerkingen lijken niet helemaal begrepen te worden, over het algemeen vinden ze Willemijn en mij ook maar raar.. Zo reden we vorige week samen luid zingend in de voiturette over het park en die week daarvoor zaten we samen in het hok naast de receptie waar het beddengoed ligt, omdat we niet meer bij kwamen van het lachen en we toch moeilijk met onze hospitality achter de receptie op de vloer konden gaan liggen.. Op het moment zelf mompelen collega's dan een beetje schaapachtig lachend dat we helemaal gek zijn, achteraf als ze het onderling aan mekaar vertellen gaan ze helemaal stuk.. Het lijkt op het moment zelf dus niet helemaal tot ze door te dringen ofzo.
Ik lig zelf ook altijd helemaal dubbel als er iemand van het zwembad een ticket voor de kantine komt halen en ik dan in eerste instantie doodleuk zeg dat we die niet meer verkopen en als de grap doordringt nog even toevoeg dat het dan €8 wordt (de ticketprijs voor iemand van een externe partij) in plaats van de normale €2 (de ticketprijs voor iemand van Centerparcs zelf). Ze begrijpen er dan echt helemaal niks van, terwijl ik keihard sta te lachen. Misschien ligt het ook wel aan ons en zijn wij de enige die dat grappig vinden, maar de Fransen begrijpen er in elk geval helemaal niks van.
Gisteravond hebben we een hele gezellige avond in de bar gehad, de coctails gingen vrolijk naar binnen en voor het eerst in weken was het behoorlijk druk met jongeren in de bar. Dat is ook wel eens leuk voor de verandering. Alhoewel, wat trekken jut en jul dan weer aan, 2 Franse mannen van dik in de 40 die graag een potje met ze willen BILJARTEN.. zien wij eruit alsof we zin hebben om te BILJARTEN? Vervolgens ging één van de mannen ook nog uitgebreid in zijn eentje staan dansen op de dansvloer, je begrijpt dat we dat potje biljarten maar even hebben overgeslagen. Ik vroeg me pas hardop af hoe het toch komt dat we altijd van die rare types aantrekken.. Toen we later aan een tafeltje zaten kwam er een jongen met een pet op en zijn bril achterstevoren op zijn hoofd uitgelaten dansend op ons af.. Daarnaast hebben we in de kantine regelmatig bijzondere mensen uit de keuken, van de fotoservice en ook van de bar tegenover ons zitten, waar we vervolgens ook niet meer vanaf komen.. De reactie die ik van vriendinnen kreeg was omdat wij zelf ook raar zijn, maar is dat het eerste wat je aan ons ziet als we aan de bar of zelfs in de kantine aan een tafel zitten te praten? Nou ja, je lacht je dood hoor met al die mensen, daar niet van.. MDR
Vandaag raakte ik in ene verzeild via Facebook in een gesprek met een kerel van de bar die het graag eens wilde hebben over 'ware liefde', ik weet niet waarom hij mij de geschikte persoon voor dit onderwerp vond, maar ik wist niet wat me overkwam.. Terwijl ik nog uitgebreid in bed lag na te denken over wat ik nou eens zou gaan doen, moest ik me in ene gaan concentreren op zijn filosofische uitspraken over ware liefde.. Ik moet zeggen dat mijn hoofd er niet echt naar stond op de zondagmiddag.
Het was een bijzonder gesprek en ik bedacht me later dat ik nog nooit met iemand over 'ware liefde' heb gesproken, zoals ik al zei, voor alles moet een eerste keer zijn.. en laat dat dan ook maar meteen in het Frans zijn. Overigens geloof ik niet dat die persoon de ware liefde in mij zocht en als ik nu Willies naam noem denk ik dat ik zo een kussen naar mijn hoofd gesmeten krijg, dus laat ik die naam ook maar niet noemen, maar het feit dat ik die naam wilde noemen in relatie tot dit gesprek zegt al genoeg hè..? Grapje hoor Wil.. Luffjoe.
In ieder geval, de Fransen zijn gepassioneerde mensen, soms ben ik wel eens bang dat ze de tent gaan afbreken tijdens een discussie, maar over het algemeen zijn, mijn collega's dan, heel lief en behulpzaam.
Ik vind het heel vervelend dat ik altijd het verslag upload en vervolgens nog van alles bedenk dat ik nog had willen vertellen, maar goed, ik heb al moeite met kort en bondig, dus ik denk dat het maar eens tijd wordt om naar een afsluiting toe te werken. Morgen weer een dagje op de FFCI, meer dan 700 aankomsten waaaaa, hopelijk zit het weer mee en komt mijn bestelling voor zon op tijd door!
Bisous
Je begrijpt natuurlijk dat ik met die regen vandaag dan ook niet anders kon dan na die douche vanochtend rechtstreeks mijn bed weer in te duiken en daar de rest van de dag te blijven liggen. Wat ik vandaag gedaan heb..? Uhh.. ik heb vooral veel nagedacht over wat ik allemaal nog moest doen.. dingen als stageverslagen, mailtjes schrijven en herkansingen kwamen voorbij, ik heb ook nog een poosje naar de rommel in de huiskamer liggen staren, maar toen die zich niet vanzelf ging opruimen, heb ik er maar mijn laptop bij gepakt en de rest van de dag afleveringen van een serie liggen kijken. Jupp, ik zou het omschrijven als een zeer productieve dag.
Afgelopen week was geloof ik niet helemaal mijn week.. Het begon vorige week zondag al met dat ik alles uit mijn handen liet vallen.. Nou is dat natuurlijk niet zo bijzonder voor mijn doen, dat weet ik, maar toch, ik zat daarnaast meerdere pochettes in één te maken en ik kreeg het ook nog bijna aan de stok met één of andere Franse vrouw, die vond dat ik maar meerdere dingen tegelijk moest doen ondanks dat 2 collega's stonden te niksen, toen werd mijn hospitality toch wel even op de proef gesteld. Kortom, ik was blij toen het 17:00 uur was en ik naar huis kon.
Dan denk je misschien, 'Morgen is er weer een dag' zoals die zo mooi bij ons aan de muur hang, maar die maandag was een niet veel betere dag, samen met Vincent als leidinggevende, Audrey en Willemijn stond ik op de FFCI. Het was regenachtig weer, ik was om 11:00 uur begonnen en op het rooster stond dat ik al om 13:00 uur met pauze moest, daar zat ik dus niet op te wachten, aangezien ik tot 19:00 uur moest en na mijn pauze dus nog 5 uur moest werken.. Voor Willemijn gold hetzelfde.. maar goed, monsieur Vincent houdt zich strikt aan het rooster, dus als er staat dat we dan met pauze gaan en niet een uurtje later, dan gaan we dan met pauze.. Zo ging ik dus om 13:00 uur met Vincent met pauze.. voor we in de kantine aankwamen waren we een half uur verder aangezien hij bijna iedereen lijkt te kennen en natuurlijk alleen 'Salut' niet genoeg is, maar er ook meteen handen geschud en gezoend moet worden, moi inclusief terwijl ik de helft niet kende.. Het eten was die dag trouwens ook niet te eten en die 5 uur werk na de pauze waren bijzonder zwaar.. Ik ben echt een zeur, hè, maar goed, die dag was dus ook niet echt mijn dag..
De dagen daarop heb ik geprobeerd vrij te vragen voor als mijn ouders en vriendinnen langs komen. Nou, dat was me toch een probleem, nee hoor dat kon niet, als we vrije dagen wilde dan zouden we die dagen langer moeten blijven en bladiebla.. Uhh, leuk bedacht, maar we blijven al een maand langer dan nodig..?! Daar hadden we dus wel even flink de balen van in en dat accepteren we natuurlijk ook niet, dit verhaal krijgt nog wel een vervolg tijdens ons evaluatiegesprek met onze stagebegeleidster binnenkort.
Donderdag had ik lekker een dagje vrij die ik 's ochtends braaf besteed heb aan mijn verslagen, want ja het werd ook wel tijd om daar eens aan te beginnen, hehee.. 's middags wachtte me een leuke verrassing uit Nederland op toen ik even bij Wil langs ging die aan het werk was. Zodra ik het kantoor binnen stapte werd me een behoorlijke doos in mijn handen geduwd, ik wist niet wat me overkwam en hoe ik ermee thuis ben gekomen is een hele goede vraag, maar eenmaal thuis bleek het een Paaspakket van mijn lieve familie te zijn. Dat is toch wel het lichtpuntje uit deze week. Die zak chips die er in zat ging uiteraard meteen op en ik heb moeite die stroopkoeken te negeren als ik de kast open trek. Behalve dat, zat er nog veel meer in, waar we, als het dan nog niet op is, met Pasen van gaan genieten, hihi.
Vrijdag hadden we opnieuw een dagje op de FFCI. Ik van 12:00-20:00 uur en Willemijn van 14:00-22:00 uur. We stonden weer met Vincent als leidinggevende en daarnaast waren ook Gaël en Blandine van de partij, overigens ging die laatste na een uurtje op de FFCI al weer weg. Het was een rustige dag, met maar iets van 400 aankomsten, dus dan sta je de helft van de dag niks te doen.. Of eigenlijk word je heel vervelend of getreiterd door je collega's.. Er kwamen ook wel weer een stel bijzondere gasten voorbij. Het begon 's ochtends al toen ik een man begroette met dat ik Frans leer, dus het nog niet heel goed spreek, waarop hij doodleuk reageerde met: 'o zijn we in Frankrijk dan?' hij bleef daarna door gaan met opmerkingen maken, waardoor ik niet meer bij kwam, toen hij weg reed stond er inmiddels een behoorlijk rij achter hem. 's middags had ik een vent die midden in mijn verhaal in ene keihard begon te lachen, toen ik spontaan mijn mond hield en hem stomverbaasd stond aan te gapen, begon de hele auto te lachen waarop hij uitriep: 'J'adore ton accent!!' Dezelfde man stond gisteren in ene voor mijn neus bij de receptie: 'Bonjourrr! Tu as une bonne accent!' waarop hij vrolijk weer door liep.. Ik geloof toch wel dat hij het in de positieve zin van het woord bedoelde en me niet zat uit te lachen.. althans, dat hoop ik, haha. Gisteren ben ik trouwens ook nog aangezien voor Brits toen ik een man in het Engels had geholpen.. Dat was ook de eerste keer dat ik daarvoor werd aangezien, maar hey, voor alles moet een eerste keer zijn, nietwaar!
Overigens merken we regelmatig dat de humor van de Fransen niet helemaal op dezelfde lijn ligt als die van de Nederlanders.. of misschien ligt het ook wel aan ons. In elk geval lijkt de Nederlandse droge humor soms niet helemaal door te dringen tot het hoofd van de Fransman, ik moet zeggen dat ze ons steeds beter begrijpen, maar dat was in het begin wel anders. Naar mijn idee hebben de Fransen met name lol om een grap als in een mop of gewoon door een bepaalde opmerking die gemaakt wordt over iemand. Zo werd mij vrijdag gevraagd of ik nog een Nederlandse mop wist, nou ik zal je zeggen, ik heb me god geen idee, ik ken helemaal geen moppen en eigenlijk vind ik ze ook nooit grappig, terwijl zij helemaal stuk gingen toen Vincent een mop vertelde over 2 blondines.. In ieder geval, droge opmerkingen lijken niet helemaal begrepen te worden, over het algemeen vinden ze Willemijn en mij ook maar raar.. Zo reden we vorige week samen luid zingend in de voiturette over het park en die week daarvoor zaten we samen in het hok naast de receptie waar het beddengoed ligt, omdat we niet meer bij kwamen van het lachen en we toch moeilijk met onze hospitality achter de receptie op de vloer konden gaan liggen.. Op het moment zelf mompelen collega's dan een beetje schaapachtig lachend dat we helemaal gek zijn, achteraf als ze het onderling aan mekaar vertellen gaan ze helemaal stuk.. Het lijkt op het moment zelf dus niet helemaal tot ze door te dringen ofzo.
Ik lig zelf ook altijd helemaal dubbel als er iemand van het zwembad een ticket voor de kantine komt halen en ik dan in eerste instantie doodleuk zeg dat we die niet meer verkopen en als de grap doordringt nog even toevoeg dat het dan €8 wordt (de ticketprijs voor iemand van een externe partij) in plaats van de normale €2 (de ticketprijs voor iemand van Centerparcs zelf). Ze begrijpen er dan echt helemaal niks van, terwijl ik keihard sta te lachen. Misschien ligt het ook wel aan ons en zijn wij de enige die dat grappig vinden, maar de Fransen begrijpen er in elk geval helemaal niks van.
Gisteravond hebben we een hele gezellige avond in de bar gehad, de coctails gingen vrolijk naar binnen en voor het eerst in weken was het behoorlijk druk met jongeren in de bar. Dat is ook wel eens leuk voor de verandering. Alhoewel, wat trekken jut en jul dan weer aan, 2 Franse mannen van dik in de 40 die graag een potje met ze willen BILJARTEN.. zien wij eruit alsof we zin hebben om te BILJARTEN? Vervolgens ging één van de mannen ook nog uitgebreid in zijn eentje staan dansen op de dansvloer, je begrijpt dat we dat potje biljarten maar even hebben overgeslagen. Ik vroeg me pas hardop af hoe het toch komt dat we altijd van die rare types aantrekken.. Toen we later aan een tafeltje zaten kwam er een jongen met een pet op en zijn bril achterstevoren op zijn hoofd uitgelaten dansend op ons af.. Daarnaast hebben we in de kantine regelmatig bijzondere mensen uit de keuken, van de fotoservice en ook van de bar tegenover ons zitten, waar we vervolgens ook niet meer vanaf komen.. De reactie die ik van vriendinnen kreeg was omdat wij zelf ook raar zijn, maar is dat het eerste wat je aan ons ziet als we aan de bar of zelfs in de kantine aan een tafel zitten te praten? Nou ja, je lacht je dood hoor met al die mensen, daar niet van.. MDR
Vandaag raakte ik in ene verzeild via Facebook in een gesprek met een kerel van de bar die het graag eens wilde hebben over 'ware liefde', ik weet niet waarom hij mij de geschikte persoon voor dit onderwerp vond, maar ik wist niet wat me overkwam.. Terwijl ik nog uitgebreid in bed lag na te denken over wat ik nou eens zou gaan doen, moest ik me in ene gaan concentreren op zijn filosofische uitspraken over ware liefde.. Ik moet zeggen dat mijn hoofd er niet echt naar stond op de zondagmiddag.
Het was een bijzonder gesprek en ik bedacht me later dat ik nog nooit met iemand over 'ware liefde' heb gesproken, zoals ik al zei, voor alles moet een eerste keer zijn.. en laat dat dan ook maar meteen in het Frans zijn. Overigens geloof ik niet dat die persoon de ware liefde in mij zocht en als ik nu Willies naam noem denk ik dat ik zo een kussen naar mijn hoofd gesmeten krijg, dus laat ik die naam ook maar niet noemen, maar het feit dat ik die naam wilde noemen in relatie tot dit gesprek zegt al genoeg hè..? Grapje hoor Wil.. Luffjoe.
In ieder geval, de Fransen zijn gepassioneerde mensen, soms ben ik wel eens bang dat ze de tent gaan afbreken tijdens een discussie, maar over het algemeen zijn, mijn collega's dan, heel lief en behulpzaam.
Ik vind het heel vervelend dat ik altijd het verslag upload en vervolgens nog van alles bedenk dat ik nog had willen vertellen, maar goed, ik heb al moeite met kort en bondig, dus ik denk dat het maar eens tijd wordt om naar een afsluiting toe te werken. Morgen weer een dagje op de FFCI, meer dan 700 aankomsten waaaaa, hopelijk zit het weer mee en komt mijn bestelling voor zon op tijd door!
Bisous
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
