1 mois!!

Een strakke donkere lucht met heel veel sterren, ik keek er zojuist naar en ik bedacht me: ik ben 18, ik heb een super leuke stage, de wereld ligt aan mijn voeten en ik kan alle kanten op die ik wil. Oké, op het moment zit ik natuurlijk even vast op het park in verband met gebrek aan een auto, maar hey, zelfs daar zit ik niet mee! Het was misschien een beetje een naïeve gedacht, maar ik had op dat moment echt even een geluksmomentje. Aan het einde van de dag brak de bewolkte lucht open en maakte plaats voor een strak blauwe lucht met een ondergaand zonnetje. Onderweg kwamen we nog een verdwaald hert tegen dat recht op het zwembad af ging, maar dat terzijde WANT, vandaag zitten we hier precies een maand!

Ik had van tevoren nooit gedacht dat de tijd zo snel zou gaan! Natuurlijk hadden we het wel van anderen gehoord, maar het is bizar om het zelf mee te maken. Je zit in een ritme waarin je leeft van dag tot dag en zo onregelmatig dat je het besef van tijd verliest. Als je me vraagt welke dag het is moet ik eerst drie keer nadenken voor ik antwoord kan geven. Van mij mag het wel iets langzamer gaan, ik geniet volop!

Vorige week maandag was de gevallen sneeuw bijna weg en stonden we op de FFCI te genieten van het zonnetje. Helaas kwam de sneeuw vorige week vrijdag weer met bakken uit de hemel. Binnen no time was alles wit en kreeg je de ene na de andere verwijtende blik op de FFCI naar je toe omdat mensen met de auto weggleden. Ik stond al op het punt mijn excuses te gaan maken toen ik me bedacht dat ik er ook eigenlijk geen donder aan kan doen dat dat park op heuvels is gebouwd, die mensen dit park hebben uitgekozen, er sneeuw valt of dat die mensen überhaupt geen winterbanden onder de auto hebben. Ik zou zeggen lieve mensen, bekijk het weer van tevoren en neem je sneeuwkettingen mee, want ik sta daar in me nette kleren representatief te wezen en echt niet om je auto de heuvel op te duwen.

Vrijdagavond werd ik alleen gelaten op de FFCI, althans 'alleen', ik zat bij de security in de ruimte, mijn andere collega was om 20:00 uur klaar en ik om 22:00 uur, als er een probleem was moest ik maar even bellen of door de walkytalky de receptie oproepen. Ik krijg het spaansbenauwd van dat ding, maar gelukkig ging het goed. Op een gegeven moment heeft Michel, één van de mannen van de security en al genoemd in eerdere verslagen, net gedaan alsof hij mij was en gereageerd terwijl ik aan het werk was. Hij is zeer prettig gestoord en heeft er erg veel plezier in ons of zichzelf voor schut te zetten. Zo stapte hij pas een volle kantine binnen waar ik met nog wat collega's ook zat te eten, nog voor ik hem had gezien stond hij die hele kantine door mijn naam te blèren, voor ik het wist waren alle ogen op mij gericht. Toen hij later bij ons zat begon hij midden in een serieus gesprek van collega's net te doen alsof hij op een viool zat te spelen. Om te lezen zal het vast minder grappig zijn dan om het mee te maken, maar wat een geweldige man is dit! In ieder geval, de mannen van de security hadden me met een kop thee op een stoel neergepland, en ze hebben me het grootste deel van de tijd getreiterd, ik heb me de laatste 2 uur best vermaakt moet ik zeggen, er kwamen bijna geen gasten langs omdat het grootste deel halverwege hun route ergens was gestrand door het weer. Ik heb rondjes gedraaid op mijn stoel, terwijl Michel net deed alsof we al in Europapark waren, mezelf verdedigd tegen de plagerijen van de mannen en naar alle verschillende camerabeelden gestaard. Wow, je bent eerlijk waar nergens alleen, overal hangen camera's. Ook in de gang voor de kantine hangt er één, tegenwoordig zwaai ik altijd even als ik langs loop.

Zowel zaterdagavond als zondagavond zijn we naar de bar geweest voor het bowlen en de karaoke, topvermaak, al die gasten! We werden onder andere gezelschap gehouden door Michel die dienst had in de bar, hij stond met name commentaar op ons te leveren. Nou moet ik zeggen dat er ook genoeg commentaar te leveren was, aangezien de helft van de bowlingballen naast de piste belandden in plaats van erop. Zo vond hij het op een gegeven moment zo dramatisch worden dat hij maar een glijbaan is gaan halen waarbij we de ballen alleen nog maar een zetje hoefde te geven. Haha. Zaterdag en zondag was Willemijn vrij, ik moest zondag al weer om 9:00 uur werken. Zondag overdag kreeg ze tot haar grote schrik visite van een zoals zij het noemde 'koe', beter bekend als een hert. Onze cottage zit aan de bosrand, maar het was toch wel even een verrassing, zo'n beest pal voor je raam.

Iedere dag nog leren we nieuwe woorden, we willen er natuurlijk nog wel eens een beetje de mist mee in gaan. Zo heeft Willemijn al een paar, licht genante, ervaringen.. Vorige week zaterdag in de bar vroeg Michaël, de barman, of we het naar ons zin hadden waarop zij reageerde: 'een cola graag.' Daarnaast zitten er van het zwembad ook wat jongens op het park, waarvan eentje nieuw is. De eerste dag dat hij kwam was in onze eerste week waarbij we net hadden geleerd dat mensen die voor één dag komen (pour la journée) €35 betalen. Dus toen hij zijn verhaal begon te doen en daarbij vermelde, 'ik ben hier voor het eerst en ik moest me melden bij de receptie,' reageerde Willemijn met: 'dat wordt dan €35,' ze had het woord journée eruit op gepikt. Toen hij heel hard 'non, non, non' begon te roepen en reageerde met dat hij hier werkte, besloot ze er maar een collega bij te halen. Hahahaha, we liggen nog steeds krom van het lachen als we het hierover hebben.

In elk geval zijn we er de afgelopen week achter gekomen dat die jongens een paar huisjes verderop zitten toen die nieuwe jongen in ene langs fietste. Ik durf uit zelfbescherming niet teveel details te vertellen, maar we zijn wel even op avontuur gegaan. Niet zomaar op avontuur en ook niet via het normale pad, nee we besloten een wandeling achterom te maken. Onze cottages liggen aan een bosrand, er lag een pak sneeuw tot halverwege je kuiten en er lagen ook, uit ervaring gesproken, wat obstakels, want het is dus geen normaal pad dat daar loopt.. Sterker nog, er loopt helemaal geen pad. Uiteindelijk zijn we tijdens deze survivaltocht schreeuwende Fransen in een cottage tegen gekomen, waarbij we spontaan bukte, bang om betrapt te worden, vonden we het eigenlijk zo eng dat we elkaars hand vast hielden, stonden we voor de verkeerde cottage en heeft Willemijn nog even lekker sneeuw gehapt. Overigens luistert deze inmiddels naar de volgende namen: Willie, Willow, William, Knabbel, Tic en ook wil ze nog wel eens luisteren naar namen als Sjaak of Harry.

Jupp, we vermaken ons wel! Overigens hebben we afgelopen week ook nog even te horen gekregen dat aankomende dinsdag OF woensdag een controle op het park wordt gehouden. Een 'kleintje' maar, maar we moeten wel even een heel boekwerk uit ons hoofd leren, want we mogen geen fouten maken als we onderbroken worden tijdens het werk en er een vraag wordt gesteld. Ik word hier heus niet nerveus van hoor, ik bedoel.. daar wordt toch niemand zenuwachtig van? En al helemaal niet als de daaropvolgende dagen continue gevraagd wordt of je het al hebt doorgelezen terwijl je dat nog helemaal niet gedaan hebt. Goed, ik heb dus spontaan vrij gevraagd. Tant pis, dat zit er niet in. Ik hoop dat ze woensdag komen aangezien ik dan sowieso vrij ben. Inmiddels hebben we ook onze eigen kassa die we 's ochtends bij de bank moeten ophalen en 's avonds moeten tellen.

Vandaag hebben we voor het eerst een dagje meegedraaid op de kinderboerderij. Althans, het is een onderdeel van de receptie gelegen in een gebouw op het terrein van de kinderboerderij. In hetzelfde gebouw is een grote indoor speeltuin, de kidsclub en een pannenkoekenrestaurant. In onze voiturette scheurde we met zijn 2en het terrein over op naar Vincent op de kinderboerderij. Vincent is inmiddels gepromoveerd tot leidinggevende, maar we hebben verhalen over hem gehoord uit de tijd dat hij dat nog niet was, waaruit blijkt dat hij zich ook wel eens wist te misdragen tijdens het werk. Op dit onderdeel van de receptie, ik noem het even de kinderboerderij aangezien dat gemakkelijker is en we het hier ook zo noemen, worden met name playmobiel en spelletjes opgehaald en vooral de activiteit poneyrijden wordt hier veel gereserveerd. Vandaag moesten we er heen om aantekeningen te maken, de volgende keer dat we er heen moeten is dat alleen, ik weet niet of dat een dreigement was of een tip, beiden maken het niet minder erg dat ik daar de volgende keer in me eentje sta.

Na vandaag ben ik er niet enthousiaster van geworden. Toen we daar aankwamen was het vrij rustig. Vincent legde ons uit hoe het opstarten werkt en verder is behalve de playmobiel en de spelletjes alles hetzelfde als op de receptie, dus het was niks nieuws. En nou zijn die playmobiel of die spelletjes ook niet zo'n uitdaging, aangezien je die gratis meegeeft. Behalve dat je continue gillende kinderen om je heen hoort en de geur van pannekoeken door je neus trekt, was het de hele dag wel rustig wat het boeken van activiteiten of vragen betreft. We werden dan ook redelijk vervelend. Op de een of andere manier rookt bijna iedereen hier en vindt iedereen het ook doodnormaal om tijdens het werk 100 keer een rookpauze te nemen, om gek van te worden. Voor de boerderij liepen de hele tijd eenden rond, waarschijnlijk klinkt het zo te lezen helemaal niet grappig meer, maar het komt er op neer dat we onszelf op een gegeven moment al doodleuk achter de receptie vandaan zagen lopen om even een eend te gaan roken. Je leest het al, we werden echt vervelend. Vincent die liep de hele tijd weg, uiteindelijk vonden we kaarten in een kast waarop we maar zijn gaan pesten en later zijn we haren gaan vlechten. Dit moesten we achter een kast doen omdat het niet in front of de gasten mocht, logisch natuurlijk, alleen hielden Willie en Rissie zich hier niet zo goed aan en kwamen ze continue achter de kast vandaan, waarop Vincent weer helemaal dubbel lag en als we dan weer wat nieuws hadden bedacht we weer achter de kast moesten. Zelf zat hij de hele tijd met een balletje te klieren, van hem mochten wij er niet mee spelen, maar vervolgens had hij dat balletje aan zijn vinger geklemd en stond hij er druk mee richting de sporthal te gebaren omdat iemand vroeg waar die was. Uhu en dat is natuurlijk wel een professioneel gebaar..? Nogmaals, het zal vast helemaal niet grappig zijn om te lezen, maar we hebben ons zo verveeld dat om deze dingen de tranen over me wangen hebben gelopen vanmiddag. Oftewel, we hebben ons dood verveeld. De receptie op de kinderboerderij sluit om 17:00 uur, Willemijn was officieel om 18:00 uur klaar en ik om 19:00 uur, waarop we met zijn drieën in een voiturette terug zijn gereden, Vincent achterin. Ik heb 2 dingen verstaan: Woehoee & Doucement, doucement!! Haha, nee Vinnie, doucement daar doen wij niet aan, wij gaan voor vitement, die mensen gaan vanzelf wel aan de kant! Haha.

Inmiddels is het bijna 23:00 uur en gaat DJnight beginnen, tijd om op onze fietsjes richting het centrum te gaan om een dansje te wagen.
Ik ben vast nog van alles vergeten te vertellen, maar dat komt wel weer.
Iedereen nog een hele fijne avond en ik schrijf snel weer wat!

Bonne soiréeee.