Parties Francaises, Biches et MDR

Ik begin maar meteen met MDR wat staat voor: 'Mort De Rire,' oftewel, ik lach me dood, want die is wel weer van toepassing op de afgelopen week.

Het begon al na mijn laatste verslag vorige week zaterdag. Onderweg naar de bowlingbar stuitten we op een stel biches (herten), had ik al verteld dat dit niet Willies favoriete dieren zijn? Terwijl ik mijn best deed een goede foto van het beest te maken op een halve meter afstand, kun je nagaan dat hij niet zo schuw was, stond zij een reddingsplan voor zichzelf op te stellen hoe ze zo veilig mogelijk langs die beesten kon komen. Ik weet niet of ze het plan goed uitgedacht had, maar terwijl zij hysterisch op haar fiets sprong, keek het beest alleen maar verstoord kauwend op een graspol op, waarop zij gilde: 'Maris, help me dan, hij kijkt naar me!' MDR. 'Ik ga naar de dome, ik ga dansen.' Nou, als zoiets uit haar mond komt, weet iedereen die haar kent al dat ze niet echt meer bij zinnen is, want dansen in het openbaar in een bar is niet te combineren met mevrouw Broekema.

Dat was nog maar het begin van de avond, want diezelfde avond zijn we door onze goede vriend Alex van de security het pand door geëscorteerd met fiets en al. We kwamen niet meer af van een groep luidruchtige gasten, eigenlijk vonden we het één grote grap en konden we prima door dezelfde uitgang naar buiten, maar ik geloof dat Alex mijn 'j'ai peur,' niet als een grap opvatte, hij koos voor een nogal daadkrachtige aanpak, namelijk met fiets en al de Dome door naar een andere uitgang. Zo zijn we met de fiets aan de hand de Dome doorgeslopen, althans, in eerste instantie sprongen we luidruchtig op onze fietsen, maar dat ging Alex net iets te ver. Ik weet niet hoe iemand zich voelt die achterna gezeten wordt, maar ik denk dat ons gevoel redelijk overeen kwam, want toen we een ander deel van de groep tegen kwamen maakte Alex zich groot en gebaarde hij dat we door moesten lopen naar de uitgang, net alsof die andere groep ons elk moment kon bespringen of zoiets. Van zijn houding werd ik toch wel zenuwachtig en lacherig en laat onhandigheid nou net een eigenschap zijn waarmee ik goed te omschrijven ben, dus zo zijn we half struikelend buiten gekomen. Hier kwamen we erachter dat Willemijn haar versnellingen in zijn 7 bleven hangen, terwijl we door deze uitgang een hele omweg naar de cottage moesten maken. Laat onze cottage nou net boven op de heuvel liggen Een geslaagde avond dus. MDR.

Hoe ik bij MDR kom? Die uitspraak heb ik aan Vincent te danken tijdens een gesprek op facebook naar aanleiding van het feestje van donderdag.
Afgelopen donderdag hadden we een afscheidsfeest van Mathieu, één van de leidinggevende, met de receptie. VIPcottage 833 was het deze keer. We waren er als één van de eerste en gingen als één van de laatste weg. Behalve de receptie waren er ook wat mensen van het fietscentrum. Mathieu en Gerald, van het fietscentrum, kwamen met tassen vol drank aanzetten waarvan je mond open zakte, daarnaast had iedereen zelf ook een fles meegenomen, bij elkaar puilde de grote Amerikaanse koelkast uit en werd dan ook alleen gebruikt voor de drank. Ik moet eerlijk toegeven dat we in eerste instantie niet zo'n zin hadden om te gaan, we lagen heerlijk op de ligstoelen in de tuin te genieten, uiteindelijk zijn we blij dat we zijn gegaan! Gerald was er om onze glazen bij te vullen, op een gegeven moment kwam hij met onwijs vieze wijn aanzetten, waarop hij de glazen van Willie en mij in de gootsteen heeft leeggegoten en vervolgens 2 glazen met Vodka heeft ingeschonken. Terwijl iedereen aan de wijn of water zat, zaten jut en jul aan de sterke drank om half 9 's avonds. Je begrijpt dat de avond daarna verder alleen nog maar een succes kan worden. De dag er na is een ander verhaal. We hadden ons voorgenomen om als we thuis kwamen 'Wie is de Mol' terug te kijken, want ja, we moesten natuurlijk wel weten wie er nou uiteindelijk de mol was! Dus toen rond half 12 de eerst mensen opstapte, vroeg ik me hardop af, na inmiddels wat wijntjes, wat glaasjes vodka en champagne, of wij ook niet eens moesten gaan. Mais NONN.

Rond 1 uur waren we nog over met Mathieu, hij zou in de cottage blijven slapen, Vincent en Gerald. Gerald was zacht gezegd straal bezopen en moest de volgende dag om half 8 weer vrolijk aan het werk, Vincent en Mathieu waren redelijk aangeschoten. Vincent moest om 12 uur weer aan het werk, net als Willemijn en Mathieu om 15 uur pas. Over onze status zal ik het maar niet hebben, hij was in ieder geval beter dan die van de mannen. Willemijn heeft er ook weer bijnamen bij, Willem & Will-I-Am. Sorry pap en mam, ik kan me voorstellen dat jullie je misschien een beetje zorgen gaan maken na wat ik nu ga zeggen, maar toen kwam het idee om te gaan strippokeren. Wij riepen natuurlijk volmondig JA! ... Tatutatu, ambulance, ziekenhuis, beademing, goed ademen maar weer lieve papa en mama, uiteraard riepen we nee, tot teleurstelling van de mannen, waarop Gerald al meteen riep dat hij niet mee deed met gewoon pokeren, wat we vervolgens zijn gaan doen. Ik met behulp van Mattie/Mathioe/Chewie, Mathieu dus en Willow met behulp van Vincent. Gerald deed de afwas, hoe die het nog voor mekaar kreeg is mij een vraag. Uiteindelijk een avond vol MDR. Na het pokeren kwam het idee van Chewie om de sauna in te gaan, ze hadden hem zelfs al aan gezet, maar nee bedankt, toen kwam het idee van de hammam en later kwam ook massage nog voorbij.. Nou liever niet, ik ben en niet zo'n fan van spa en daarnaast, om nou met 2 kerels van in de 30/40 in een sauna of hammam te gaan zitten, maak je mij ook niet zo enthousiast mee. Uiteindelijk een avond vol lachen. We hadden nog wel wat moeite met onze fietsen, want opnieuw lagen de zadels eraf. In ene waren Vincent zijn sigaretten en telefoon ook weg.. of hadden wij die nou juist gajat? Ik weet het niet meer, ik weet wel dat ik om half 5 's nachts de bocht van het paadje vanaf de cottage naar de grote weg niet meer zo goed kon maken en met een fles appelsap, een los zadel en mijn fiets rechtstreeks de greppel in reed. Willemijn is gillend van haar fiets gedoken nadat Vincent haar achterna zat om zijn telefoon en ik denk dat we ook wel wat mensen wakker hebben gemaakt. Maar goeeed, daar hebben wij dan weer niks van gemerkt. Zelfs toen we thuis kwamen maakte ik me nog geen zorgen over de tijd, het was 5 uur en we moesten toch echt nog even 'Wie is de Mol' kijken. Om half 6 hielden we het niet meer en zijn we in slaap gevallen. De wekker ging om kwart voor 11 iets te luid af naar mijn zin.

Jupp, vrijdag was een redelijk zware dag, hoewel het me nog mee viel. Ik kreeg weer energie toen ik Gerald met zijn brakke kop zag lopen, god wat heb ik gelachen. Vincent was er niet veel beter aan toe. Ik heb het vermoeden dat toen Willie 's ochtends haar bed uitrolde ze ook nog niet helemaal helder was en ik schijn luid gepraat te hebben in mijn slaap, in ieder geval hebben we die dag nog nageteerd op de energie van 's nachts. Maar VANDAAG, jongens jongens, deze dag viel me zwaarder dan gisteren. Ik voelde me bijzonder gesloopt halverwege de dag en Willemijn voelde zich niet veel beter. die ligt op dit moment ook te slapen. Helaas moet ik nog tot woensdag wachten voor mijn vrije dag, dus nog even doorbikkelen. Vanavond gaan we weer gezellig naar de bar om te zien of daar nog iets te beleven valt.. Als Willie haar bed nog uit komt, haha.

Over het algemeen zit het werken er nu wel goed in. Heel af en toe heb ik nog hulp nodig, maar Willemijn en ik werken vrij zelfstandig en draaien eigenlijk als fulltime werkkrachten mee. Ik moet er niet aan denken dat ik dit me hele leven zou moeten doen als job zoals mijn collega's, sommige reizen er zelfs 50 km voor, dat zou ik er niet voor hebben, maar voor stage is het best leuk een paar maandjes! Er lijkt soms wel wat verwarring te zijn tussen fulltime werkkrachten die hier al een jaar werken en stagiaires. Doordat we ons goed kunnen redden in het Frans en de systemen onder de knie hebben, krijg ik soms wel het idee alsof van ons verwacht wordt dat we alles maar kunnen. In het begin werd nog hard geroepen dat als we vragen hadden we echt moesten komen, als ik nu het kantoor in loop met een vraag wordt er regelmatig eerst opgekeken met een blik van 'wat moet je?' vervolgens wordt letterlijk gevraagd 'of er iets is,' och neuh, ik kwam gewoon even buurten, NATUURLIJK IS ER WAT!! en daarna wordt gevraagd waarvoor het dan is. Nou, als ik dat na 10 keer nog moet zeggen.. de enige keren dat ik in dat kantoor kom is als ik een gast niet heb begrepen, het is dan best vermoeiend als ze blijven zitten, je eerst voor de zoveelste keer moet uitleggen wat er is en ze niet gewoon meteen opstaan om je te helpen.
Aan de andere kant, als er door een collega en niet eens door Willemijn of mij een foutje wordt gemaakt, wordt automatisch maar aangenomen dat wij dat hebben gedaan, omdat wij de stagiaires zijn. Vervolgens gaan ze dan nog maar eens een keer uitleggen hoe het werkt. Dit is ook vrij vermoeiend, aangezien wij prima weten hoe alles werkt en het echt niet automatisch zo is dat wij die fout hebben gemaakt. Het is natuurlijk wel fijn dat het niet meteen een groot probleem is als er iets fout is gegaan, maar joehoee, daarom zijn wij niet per definitie de schuldige als er een fout wordt gemaakt.

Behalve mijn laatste geklaag heb ik het nog steeds goed naar mijn zin! Ik heb er nog niet uitgebreid aandacht aan besteed, maar ik moet zeggen dat ik de Franse mannen een stuk verzorgder eruit vind zien dan de Franse vrouwen. Veel Franse vrouwen lijken de neiging te hebben hun haar super zwart te verven, waardoor het net poppenhaar lijkt, anderen verven het blond terwijl ze super donker zijn en lopen vrolijk met een gigantische uitgroei rond. Daarnaast loopt het grootste deel met een dikke plamuurlaag en de meeste hebben een behoorlijk behaard gezicht. Er zijn ook echt genoeg mensen die er wel verzorgd uit zien hoor, maar dit is wel opvallend. Veel vrouwen hebben bijvoorbeeld een snor die opvalt, ik probeer dan echt mijn aandacht op het gesprek te houden, maar mijn ogen dwalen de hele tijd af naar die donkere uitstekende haren boven die lip, ik kan er echt niks aan doen. Ik vraag me af waarom ze dan op dat moment wel met een plamuurlaag van 2 centimeter rondlopen, maar niet hun snor laten weghalen? In ieder geval, het komt erop neer dat de mannen er een stuk verzorgder uit zien. Ook niet allemaal.. maar over het algemeen een stuk beter dan de vrouwen!

In elk geval, het is nog steeds genieten hier. Het lekkere weer van de afgelopen dagen is helaas wel omgeslagen naar regen, maar de vogeltjes blijven vrolijk fluiten en daar word ik weer vrolijk van. Het bos ziet er ook schitterend uit als het zonnetje erdoor heen schijnt, ik heb dan wel geen groene vingers en je zult me ook echt niet binnenkort de grond zien omspitten, maar genieten van al het moois van de natuur doe ik zeker. We gaan lekker de lente tegemoet en dat merk je! J'aime bien!
Met ons Frans gaat het overigens ook weer een stukje beter. MDR.

Heel fijn weekend voor iedereen die dat heeft!! Ik helaas niet, morgen om 9 uur weer werken. Veel liefs en toedels vanuit van la Franceee!